Umówieni jesteśmy na 10 tą w przystani. Może przystań to wielkie słowo, gdzie jest pomost i dwie łódki, ale niech tam. Stawiliśmy się punktualnie i co dziwne nasz kapitan również. Sprawa się wyjaśniła w czasie rejsu, bo okazało się, że gościu jest z Rumunii, a tutaj trafił po zwiedzeniu wielu kontynentów. Ekipa została zapakowana na łajbę i w drogę, a może w wodę? Jak zwał tak zwał, do przodu. Wypływamy z małego naszego porciku i jesteśmy w "niebiesiech". Woda przecudowna. Wiele odcieni błękitu, aż po granat. Woda cieplutka i słodka bo zasilana głównie z cenot. Od morza oddziela nas spory pas ziemi, a więc marne szanse, żeby słona woda tutaj dotarła. Płyniemy sobie pod żaglami, radujemy się pogodą i słońcem. Zrobiliśmy kilka przystanków, żeby po prostu popływać i już. Bardzo miło jest tak pluskać się w cieplutkiej wodzie i zażywać witaminę D bezpośrednio od słońca, a nie w postaci tabletek. Ale nie martwcie się, w smutnym kraju nad Wisłą już niedługo też tak może być. Wystarczy, że więcej spalimy węgla, a klimat szybciutko nam się ociepli.
Zawsze wpajano mi, że kraje typu Meksyk to są za Europą, że ho, ho. A tutaj jest zakaz smarowania się mazidłami, które nie ulegają biodegradacji (prawie jak nad naszym Bałtykiem). Jak przez przypadek do wody sfrunęło nam papierek z pokładu, to pędzikiem zawracaliśmy i go wyławialiśmy. Inny świat, inne obyczaje.
Rejs trwał 4 godziny i naprawdę warto było dymać te 300 km, żeby to przeżyć. Nasza łajba była super bo zabiera tylko 4 osoby i to dało nam pewien komfort. Były też na akwenie łodzie po kilkanaście osób, ale to nie dla nas. Nasza, jak większość, do poruszania się wykorzystała tylko siłę przyrody w postaci wiatru. Tutaj też dowiedzieliśmy się, że cenoty to nie tylko dziury w ziemi w jakiejś dżungli, ale też cenotą określa się zagłębienie w dnie np. tej laguny. Taką największą jest cenota Esmeraldy, która przy samym brzegu laguny ma podobno około 100 metrów głębokości, a wokoło mamy wody po kolana.
Po 14-tej zapakowaliśmy się do auta i w drogę do Playa del Carmen. Po drodze jeszcze kupiliśmy na straganie owoce o mało mówiących nazwach: chikosapot, caimito i jak dla nas najważniejszy, bo po raz pierwszy będziemy jeść go świeżego, jackfruit. Spokojnie dotarliśmy do domu.
Jedno co nas niepokoi to drugi telefon szlag trafił.
Kolacyjka, a jedno z nas zamówiło coś takiego, czyli taco z krewetkami zapiekanymi w cieście i awokado.
A tutaj grillowane paski z kurczaka i zielonej papryki, do tego pasta z awokado i sos z pomidorów, cebuli i limonki.
Nasz hotelik B&B w Bacalar. Są tu tylko 3 pokoje, ale jest bardzo sympatyczne.
Nasza łajba to ta z prawej.
Widok na fort od strony laguny.
Ta granatowa woda przy brzego to cenote Esmeralda. Podobno ma 100 metrów głębokości.
Wyspy na lagunie to rezerwaty ptactwa i krokodyli. Jest zakaz wstępu na nie. Są odgrodzone bojami i umieszczone są tablice informacyjne.
Przemierzamy lagunę.
Widoki naprawdę rajskie. Na pytanie gdzie są piraci, nasz kapitan odpowiedział, że przebranżowili się na polityków.
Znaczy KAPITAN.
Dorota z jackfuitem.
